Je vrede kwijt om niets
“Ik wil je iets voorlezen uit een blauw boek. Ik vind er iets opmerkelijks aan en dat wil ik je graag laten horen. Je vindt het in Werkboekles 52.
Dat is een herhalingsles, waarin onder meer les 6 van een nieuw, práchtig commentaar wordt voorzien. Die les heeft als centraal idee: ‘Ik voel onvrede omdat ik iets zie wat er niet is.’
In dat commentaar op les 6 wordt een zin uitgesproken die je mensen met enige regelmaat kunt horen zeggen, en mogelijk heb je dat zelf ook wel eens gedaan. Maar de toon is dan vaak anders.
Eerst nu die zin uit de Cursus:
Ik raak altijd mijn vrede kwijt om niets.
W.52.1:8
Dat is een geweldige zin! Als je hem doorziet. En hoe klinkt het in het alledaagse leven? ‘Je maakt je gewoon druk om niets.’ Maar is dat hetzelfde?
‘Je maakt je druk om niets’ kun je te horen krijgen als iemand vindt dat je bijvoorbeeld teveel tijd voor iets nodig hebt. Of je voor een kwestie inzet die een ander als niet belangrijk ziet. Het komt meestal niet zo wonderdadig bij je over…
Maar in déze les is dat anders. Je vindt daar een toelichting in zin 5, die ik je even wil laten horen. Want die is louter liefde en wijsheid:
Wanneer ik onvrede voel, komt dat altijd doordat ik de werkelijkheid heb vervangen door illusies die ik zelf verzonnen heb.
En nu krijg je de diepte ervan. Nu is het niet meer een wonderloze poging om je te veranderen. Nu is het opluchtende waarheid, bedoeld je steun te geven. Ik raak mijn vrede kwijt om niets! Onvrede komt altijd doordat ik wat er werkelijk is – een kans, iets waardevols – heb vervangen door ego-interpretaties: ‘illusies die ik zelf verzonnen heb’.
Heb goeie moed. Je gaf in een onbewaakt ogenblik je vrede weg om niets. En je kunt die zó weer terug krijgen. Als je wilt. Als het van je mag. Er is een kans hier. Iets waardevols. Heb goeie moed.”