Er is een weg voor mij
“Ik ga je iets voorlezen uit een blauw boek. Het staat in het Nawoord op het Werkboek.
Alle inleidingen van de verschillende delen van de Cursus en ook alle slotpassages, ze zijn subliem. Ook deze weer, dat ‘Nawoord’ op het Werkboek, het is werkelijk prachtig, inspirerend om te lezen. Ik haal er een klein stukje uit:
“In vrede zullen we op Zijn weg voortgaan, en alles aan Hem toevertrouwen. Vol vertrouwen wachten we Zijn antwoorden af.”
WdII.Nw.6:2-3
Midden in die zinnen lezen we hoofdletters: ”Zijn weg”, “Zijn antwoorden”. Het gaat hier over de Heilige Geest. Op de weg van de Heilige Geest zullen wij “in vrede .. voortgaan en alles aan Hem toevertrouwen”.
Ik wil je in deze twee zinnen op een paar kostbare woorden wijzen. Het eerste is “de weg”.
“In vrede zullen we op Zijn weg voortgaan…”
De weg: we verstaan die taal. Het is natuurlijk een symbool. Het gaat niet om asfalt. Het is een belangrijk symbool, dat vele honderden keren in de Cursus voorkomt: een weg, de weg, onze weg, Zijn weg.
En veel mensen zijn zó de weg kwijt. Zo de weg kwijt! En ineens besef je: ik heb een weg. Er is een weg voor mij, en ik ben bezig die te gaan.
In een mensenleven kan een fase komen van ontwakende spiritualiteit. We proeven die hier en daar, we zijn op zoek. Er kan ook een moment komen in die rijping dat we voelen: nu zijn we op weg, echt op weg. We zoeken niet meer zo, we hebben hem gevonden. Het voelt als dé weg voor ons. Of dat nu Een cursus in wonderen of iets anders is, maakt niet uit, maar er is een diep besef: er is een weg voor mij.
Wat een kostbare fase in een mensenleven. We hebben een weg, en we hoeven die ‘alleen maar’ te gaan en daarmee zijn we nu bezig.
We zullen “op Zijn weg voortgaan”, op de weg van Gods Heilige Geest, zoals de Cursus die ons voorhoudt. Mooi gezegd, maar hoe doe je dat?
Het antwoord vinden we in het vervolg van de zin, en daar staat ook het tweede woord om naar te kijken: We zullen voortgaan op Zijn weg…
“… en alles aan Hem toevertrouwen.”
Toevertrouwen. Dat is een aspect van die weg. De weg in de Cursus heeft alles te maken met goddelijke leiding. En dé manier om hem te gaan is ons aan die goddelijke leiding toe te vertrouwen. Een ware kunst die we hebben te leren! Kostbaar. Nodig!
Als we dat niet weten te doen – krachtig vertrouwen hebben in goddelijke leiding – kunnen we zó van die weg afglippen. Maar zolang we wat we meemaken toevertrouwen, zijn we op de weg. Zelfs als we even op een zijspoor lijken, dan nog: het wordt een onderdeel van de weg. We komen daar rijker uit. Het heeft alles te maken met toevertrouwen. Hebben we de durf? De moeite van het uitproberen waard!
Er is een laatste element om naar te kijken, en dat staat in de tweede zin:
“Vol vertrouwen wachten we Zijn antwoorden af. “
Als je nu in Een cursus in wonderen kijkt waar het woord antwoord voorkomt, dan gaat het opnieuw om honderden keren. In de Cursus treffen we ‘antwoord’ vaak aan in de betekenis van oplossing. Als er een kwestie (mooi woord!) speelt in ons leven, en we vertrouwen die toe aan de Heilige Geest, en we ervaren dat God antwoord geeft, dan is dat de oplossing. Niet een kleinigheidje, dat weinig om het lijf heeft, het is de óplossing! Het antwoord is zo krachtig dat de kwestie, het probleem verdwijnt.
Dat is nu een serieuze weg. Als God antwoord geeft: oplossing! En dat is er voor ons: een weg, een supertraining in het toevertrouwen van je kwesties, en dan een oplossing.
En wat brengt ons dat, als we dit hebben?
Wel, zoals het begon:
“In vrede zullen we op Zijn weg voortgaan…”
Dan wordt onze weg gekenmerkt door vrede. Een vrede voorbij een stemming. Stemmingen kunnen wisselen, laten we ons daar maar geen illusies over maken. En ook geen zorgen! Vrede ligt voorbij elke stemming.
In die vrede zullen we op Zijn weg voortgaan. Laten we bewust experimenteren met dat toevertrouwen, en zien wat dit ons brengt.
En mocht je zin hebben, kijk eens naar dat schitterende Nawoord op het Werkboek. Wat een bemoediging!”