Welkom in de wonderstaat
Maandelijks komen Cursusstudenten op verschillende plaatsen in Nederland en België enthousiast bijeen, om een dagdeel samen met Koos Janson en zijn vrouw Doris geïnspireerd te worden tot een nieuwe sta(at). Hier een interactief fragment uit zo’n bijeenkomst.
“Iedere minuut en iedere seconde krijg jij de kans jezelf te verlossen. Verspeel deze kansen niet, niet omdat ze niet zullen terugkeren, maar omdat uitstel van vreugde onnodig is.”
(T9.VII.1:6-7)
“Soms ben ik hard”
Ik heb last van spanningsbuikpijn, mijn maag. Net zei jij dat je jezelf kunt troosten. Dat raakte me.
Er is spanning, zeg je, die jij kunt ervaren in je maag. Hoe speelt dat in je leven? Wat is je situatie?
Er is pijn en ongemakkelijkheid.
Wat speelt er? Kijk even, voel: wat ligt er als een obstakel voor je? Waar loop je tegenaan?
Ik denk dat ik te veel wil.
Wat zou jij willen?
Ik wil de waarheid zijn.
Waar denk je aan? Hoe ziet dat eruit voor jou? Blijf maar luisteren naar wat zich aan het melden is.
Ik weet het eigenlijk wel. Daar zit een gevoel … Ik zou zo graag vanuit mijn zachtheid willen zijn.
En is dat niet het geval?
Heel vaak niet!
Heb je een voorbeeld?
Oi!
Je struikelt niet over vaagheden, maar over concrete stenen. Denk eens aan een recent voorbeeld: ik was niet zacht daar …
Oh, help!
Ja, zo kan het gaan! Wanneer was je niet zacht?
Ik was met een nieuwe vriend, de eerste ontmoeting. Ik was op mijn hoede. Ik was niet vanuit mijn zachtheid.
Je was op je hoede, niet zacht. En mag dat?
Nee!
Dát is de hardheid waar je last van hebt.
Dat mag niet.
Dát is de hardheid waar je last van hebt. Hoor het maar. Niet dat je op je hoede was, want dat is wat er is, maar wat we daarvan vónden, dat is de hardheid.
Ja, dat klopt.
En dát is de zachtheid … Zie je? Nu heb je het in één beweging gezien. Het ene was de hardheid, en dat was je niet opgevallen. En het andere is je zachtheid, en die valt je nu op. Als je de vraag: ‘mag dat?’ beantwoordt met ‘ja’, dat is zachtheid.
Ja, dankjewel.
Mag er zijn wat er is? Dat is zachtheid. Dus van nu af aan mag jij zijn zoals je bent! En het is zó’n ontspanning voor jouw maag, en voor ieders gevoelsleven! Ik mag er zijn.
Vanaf onze vroegste jeugd komen we in een soort keurslijf terecht. Als baby leefden we: hier ben ik! Maar al gauw is het: ‘oh, heb je alwéér gepoept?’ En je begint zo je conclusies te trekken. ‘Ik ben niet helemáál welkom.’ Vandaaruit gaan we onszelf modelleren. Dát mag niet, dát mag niet, dát doe ik stom… Als je niet oplet, ga je de rest van je leven in die hardheid verder.
Zachtheid keert terug naar wat de Cursus schuldeloosheid noemt. Al wat is, is onschuld. Een expressie van de waarheid. Iets anders bestaat niet. De waarheid is puur abstract en hemels, maar nu lijken we hier ook nog eens rond te lopen als menselijke mensen, met gevoelens en persoonlijkheidsreacties, sterke en minder ontwikkelde eigenschappen… Er gebeurt van alles, harmonie, clashes….
Verwarrende dingen…
Al die dingen werken samen ten goede, en hierop zijn geen uitzonderingen. Daarmee kom je in het veld van: ‘het mag’. Dat is de zachtheid. En nu, ineens krijgen wij allemaal een wonder in de schoot gelegd. Ontvang je zachtheid! Die is nu van jou. De werkelijkheid kan nóg zo liefde zijn, pas als jij zegt: ‘ik ontvang het, dit is voor mij, ik zal zacht zijn’, dan: welkom in de wonderstaat !
En als ik weer eens niet zacht ben?
Dan ben je voor enige tijd niet zacht, en mag dat? Het mag. Als je het zou vergeten? Dat mag! Zo openen we ons voor zachtheid. Gentleness, zegt de Cursus, vriendelijkheid, mildheid. Kom in een nieuwe wereld, die zacht is.
Voor een lange tijd vinden wij het zó moeilijk om zacht te zijn! De Cursus heeft een vakterm:
‘Het aanvaarden van de Verzoening voor jezelf’. Dit is niets anders dan die zachtheid! De schuld gaat eruit. Het mag! Jij hoeft je niet te screenen, te beoordelen, je hoeft jezelf geen cijfer te geven – je mag er zijn. Jouw expressie mag er zijn, hoe dan ook, altijd.
Je ware wezen is je diepste waarheid, en die is heel eenvoudig liefde. Die liefde is in staat om jouw expressie als persoon lief te hebben, te koesteren, en daar zacht voor te zijn. Dit is zóooo heerlijk!
Ik kan het voelen.
Dit is de wonderstaat. Die wil je delen. Hoe delen we die? Door met die zachtheid naar anderen te kijken: ja, je mag! En vergeet vooral jezelf niet! Je mag, altijd.